PERANAN TOKOH ISU KEMERDEKAAN NEGARA
Nama :
YAGESVAREN A/L RAMOORTY (12DIP15F2006)
THINAKARAN A/L G BARATHIMOHAN (12DIP15F2015)
Nama
Pensyarah: USTZ. ZAINUN BT SALLEH
Jabatan: Teknologi Maklumat dan Komunikasi
Sesi: Disember 2015
PENGENALAN
Dari dahulu lagi, Dato’ Onn jaafar hanya diiktiraf sebagai tokoh yang berjasa kepada negara kerana mengasaskan penubuhan UMNO dan menjadi Yang Dipertua Pertama dari 1946 – 1951. Beliau berjasa menentang dan membubarkan Malayan Union (MU). Sumbangan Dato’ Onn Jaafar dalam perjuangan ke arah kemerdekaan negara pada hakikatnya tidak boleh dinafikan. Kemerdekaan hari ini yang tercapai pada 31 Ogos 1957 meskipun tidak dianggap sebagai buah tangan Dato’ Onn Jaafar, tetapi sebenarnya ia adalah merupakan hasil asas yang dibinanya.
LATAR BELAKANG Dato Onn Jaafar
Ø Latar keluarga
Dato’ Onn Jaafar dilahirkan pada tahun 1895 di Bukit
Gambir, Johor Bahru. Bapanya Dato’ Jaafar Haji Muhammad (1838–1919) merupakan
Menteri Besar Johor yang pertama dan pengasas sistem pentadbiran Kerajaan Johor
sementara ibunya, Hanim Rogayah berasal dari Scarcia, Turki. Dato’ Onn Jaafar
berketurunan Bendahara Paduka Raja Johor dan Bendahara Kerajaan Melaka. Oleh
itu beliau mendapat keistimewaan sebagai kerabat raja. Tambahan pula, beliau
telah dipelihara oleh Sultan Ibrahim bin Sultan Abu Bakar (Sultan Johor pada
ketika itu) sebagai anak angkatnya dan bergaul dengan kerabat raja Johor sejak
kecil. Keluarga beliau merupakan antara keluarga yang paling berpengaruh di
Johor semenjak lewat abad ke 19 dan sehingga hari ini. Beliau mempunyai 15
orang adik beradik lelaki dan perempuan yang seibu sebapa, sebapa dan juga
seibu sahaja.
Ø ØLatar
Pendidikan
Dato’ Onn mendapat pendidikan awal di sekolah Melayu di Johor Bahru sebelum
melanjutkan pelajarannya di England. Beliau juga belajar
bahasa Inggeris dengan wanita Inggeris yang menjaga beliau bersama-sama tiga orang putera Sultan Ibrahim iaitu Tunku
Mahkota Ismail, Tunku Abu Bakar dan Tunku Ahmad. Pada tahun
1903, Beliau telah melanjutkan pelajarannya di Alderburgh Lodge School,
Suffolk, England. Dia ke sana sebagai pengiring putera-putera Sultan Johor.
Oleh itu, Sultan Ibrahim telah membiayai pengajian beliau di England dan beliau
merupakan pelajar terbaik dalam bahasa Inggeris dan Perancis. Dato Onn
meneruskan lagi pelajarannya setelah pulang ke tanah air (1910-1911) di Maktab
Melayu Kuala Kangsar untuk mendalami pengajian Bahasa
Melayu.
Ø ØLatar
Hidup Berumahtangga
Dato’ Onn
mendirikan rumah tangga dengan Datin Halimah binti Hussein pada 3 Mei 1921.
Perkahwinan ini ialah kali yang ketiga bagi Dato’ Onn dan kali kedua bagi Datin
Halimah. Mereka hidup teman-meneman selama 41 tahun sehingga ke akhir hayatnya. Dato’ Onn berkahwin bagi kali
pertamanya dengan Rafi’ah, salah seorang anak angkat kepada Dato’ Jaafar. Hasil
perkongsian hidup ini lahirlah tiga orang anak perempuan. Mereka ialah Hawa,
Rokiah dan Salehah. Rafi’ah meninggal dunia semasa anak bongsu mereka, Salehah berumur
10 hari.
Daripada isteri yang kedua, Dato’ Onn mendapat seorang anak perempuan lagi,
tetapi anaknya itu meninggal dunia semasa bayi lagi. Beliau bercerai hidup
dengan isteri kedua ini. Datin Halimah ialah seorang balu yang jelita apabila
Dato’ Onn mengahwininya pada 1921. Suami Datin Halimah yang pertama ialah
Muhammad, salah seorang saudara tua Dato’ Onn. Setelah isteri pertamanya,
Rafi’ah, meninggal dunia dengan meninggalkan tiga orang anak yag masih kecil,
Datin Halimahlah yang menolong memelihara anak-anak Dato’ Onn tanpa
beza-membeza dengan anak-anak kandungnya sendiri, Abid dan Abidin. Anak Dato’
Onn bersama dengan Datin Halimah ialah Hussein, Ja’afar, Gharieb, Nel, Nurziah
dan Tahir. Dato’ Onn sentiasa memberi kepercayaan penuh kepada isterinya,
terutama sekali dalam urusan rumah tangga. Beliau sentiasa bersikap lemah
lembut terhadap anak dan isteri. Dato’ Onn menanggap isteri bukan sahaja
sebagai teman kelamin tetapi sebagai kawan dan teman yang paling damping dalam
hidup seseorang manusia. Beliau mengetahui apa yang patut diketahui oleh isteri
dan apa yang perlu disampaikan oleh suami kepada isteri untuk pengetahuannya.
Dalam masa berehat di rumah atau masa lapang, Dato’ Onn suka sekali
berbual-bual dengan isterinya akan hal-hal yang berlaku seharian. Beliau tetap
berpegang kepada pendapat bahawa isteri itulah tempat mengadu hal dan mencari
keimbuhan hati. Rumah tangga yang bahagia dengan kelamin yang saling
kasih-mengasihi sudah tentu dapat melahirkan keluarga yang kasih mesra, sentosa
dan bahagia. Dato’ Onn sebagai seorang bapa telah berjaya menanam semangat
kekeluargaan, persahabatan dan kemasyarakatan dalam jiwa anak-anaknya, baik
lelaki ataupun perempuan. Beliau sentiasa kelihatan riang gembira apabila
berada di sisi anak-anak dan isterinya. Dato’ Onn yakin bahawa sebaik-baik cara
membentuk anak adalah dengan cara ibubapa itu sendiri menunjukkan contoh dan
teladan yang baik dan memberi tunjuk ajar dan bimbingan yang praktis.
Ø ØLatar
Kecemerlangan Ahli Keluarga
Anakanda beliau, Allahyarham Tun Hussein Onn (1922-1990)
mengikut jejak langkah untuk aktif dalam politik dan akhirnya menjadi Presiden
UMNO ke IV dan Perdana Menteri Malaysia ke III (Januari 1976- Julai 1981) manakala
cucunya Dato’ Seri Hishamuddin Tun Hussein merupakan ahli jawatankuasa
tertinggi UMNO dan kini sedang menjawat jawatan Menteri Dalam Negeri. Antara ahli-ahli keluarga
Dato Onn lain yang mencapai kecermerlangan dalam kerjaya dan bidang
masing-masing ialah anakanda beliau, Lt. Jen. (B) Dato’ Jaafar Onn, mantan
Timbalan Panglima Tentera Darat, Prof. DiRaja Ungku Aziz Hamid, mantan Naib
Canselor Univerisiti Malaya, Allahyarham Prof. Syed Hussein Al Attas, pengasas
Parti Gerakan dan mantan Naib Canselor Universiti Malaya, Prof. Dr. Syed Naguib
Al Attas, pakar ternama falsafah dan pemikiran Islam dan Tan Sri Datuk Dr. Zeti
Akhtar Aziz, Gabenor Bank Negara (juga Gabenor Bank Negara wanita pertama di
seluruh Commonwealth).
Ø ØLatar
Kepribadian
Sebagai seorang
nasionalis, beliau seorang yang tenang tetapi tegas. Beliau telah membangkitkan
kesedaran ke arah kemerdekaan serta memberi harapan baru kepada orang Melayu.
Kehidupannya di hutan bersama orang kampung semasa pemerintahan Jepun, telah
mendekatkan beliau dengan erti kemanusiaan sebenar terutama semasa kesusahan
dilanda peperangan. Apabila perang tamat, beliau menggerakkan orang Melayu
dalam satu barisan ke arah mendapatkan kemerdekaan daripada penjajah Inggeris
dengan menggagalkan hasrat menubuhkan Malayan Union. Datuk Onn juga dikenali
sebagai seorang tokoh politik yang berkarisma kerana pandangan jauhnya yang
mahu menyatukan seluruh rakyat negara ini tanpa mengira bangsa dan keturunan
dalam satu ideology politik. Sifatnya yang tenang dan tidak terburu-buru dalam
mendapatkan kemerdekaan ini telah digunakan oleh saingan politiknya yang sering
meniupkan semangat kemerdekaan dengan mengangkat senjata. Beliau juga seorang
yang tegas, berdisiplin dan merupakan seorang yang rajin. Beliau sangat degil
dan pantang mengubah haluan sesudah menetapkan pedoman menuju matlamatnya. Pada
kebiasaannya beliau tidak akan berpatah balik daripada segala keputusan yang
telah dibuat. Dato Onn juga merupakan seorang yang rendah diri. Beliau tidak
makan pujian dalam melakukan sesuatu pekerjaan. Beliau melakukan segala tugas
dengan penuh tanggungjawab dan amanah. Beliau juga merupakan seorang pemimpin
yang bijak, jujur, ikhlas, bertimbang rasa dan tidak mementingkan pangkat.
Semasa dilanda krisis, beliau juga merupakan seorang pemimpin yang tabah dan
berani dalam mengharungi saat-saat yang getir. Ekoran peristiwa tersebut beliau
mengalami pahit getir hidup yang belum pernah dirasainya ketika berada di
Singapura. Peristiwa ini jelas memperlihatkan keperibadiannya yang tinggi dan
sanggup mengharungi pelbagai cabaran semasa mentadbir Johor. Namun beliau
dilihat sentiasa mementingkan sultan. Sikapnya tidak pernah takut dan tidak
gentar untuk mengambil sesuatu tindakan yang dapat menyelamatkan harta benda
dan nyawa manusia yang tidak berdosa daripada terkorban dengan sia-sia. Dalam
hal ini, keselamatan dirinya sendiri telah menjadi perhitungan yang kedua
kepadanya.
ØISI
Peranan
tokoh kemerdekaan
Tanah
Melayu Selepas Perang Dunia Ke Dua
Tentera Jepun di Tanah Melayu telah menyerah diri pada
12 September 1945 di bangunanPerbandaran Singapura. Pendudukan Jepun telah
membawa kesengsaraan dalam semua aspekkehidupan penduduk negara kita. Ia
memberi pengajaran kepada kita untuk menolak semuabentuk penjajahan sama ada
dari Barat atau Timur. Tanah Melayu mengalami kekosonganpolitik sebaik sahaja
tentera Jepun meninggalkan Tanah Melayu. Parti Komunis Malaya(PKM) melalui
cawangan tenteranya yang dikenali sebagai Malayan Peoples’ Anti-JapaneseArmy
(MPAJA) telah mengambil alih pemerintahan Tanah Melayu selama 14 hari.
Dalamtempoh tersebut, PKM telah melakukan banyak keganasan sehingga menimbulkan
keadaanhuru-hara. Pentadbiran Tentera British (PTB) telah menjadi penyelamat
kepada huru-hara ini.
Pentadbiran Tentera British (PTB)
Kekalahan
British di tangan Jepun dalam tempoh yang singkat menyedarkan British
terhadapkelemahan pentadbiran mereka di Tanah Melayu sebelum perang dunia
kedua. Oleh itu,pentadbiran
bercorak ketenteraan, iaitu
Pentadbiran Tentera British
(PTB) telahdiperkenalkan oleh
British pada September
1945. Pentadbiran Tentera
British (PTB)bertujuan
melaksanakan suatu pentadbiran peralihan sebelum Malayan Union
diperkenalkan.Selepas penjajahan Jepun, semangat nasionalisme masyarakat
menjadi tinggi tanpa mengira kaum.
Malayan Union 1946
Pentadbiran
Malayan Union telah diisythiharkan oleh British di King’s House (Carcosa
SeriNegara), Kuala Lumpur pada 1 April 1946. Ia telah mengubah status Tanah
Melayu daripadanegeri naungan kepada sebuah Tanah Jajahan Mahkota.
Pengisytiharan Malayan Union ini secara rasminya menggantikan Pentadbiran
Tentera British. Pembentukan Malayan Uniontelah dilihat sebagai salah satu cara
yang diguna oleh British untuk mengambil alih kuasaSultan dan
cubaan menghapuskan hak
istimewa bangsa Melayu.
Ia merupakan
bentukpenjajahan secara mutlak dan usaha pihak British untuk mengukuhkan
pengaruh politik danekonomi mereka di Tanah Melayu. Ini telah membangkitkan
kemarahan orang Melayu danmendorong gerakan nasionalisme Melayu sampai ke
kemuncaknya.
Cara Penentang Malayan Union
Penentangan
orang Melayu terhadap Malayan Union boleh dilihat dalam tiga bentuk,
iaitusecara individu, melalui akhbar dan
secara kolektif. Ketika Inggeris
kembali ke TanahMelayu dengan idea
pemerintahan Malayan Union yang melenyapkan keistimewaan dan hak-hak orang
Melayu, Dato’ Onn segera menubuhkan Kesatuan Melayu Semenanjung Johoryang akhirnya
berjaya menyatupadukan persatuan
dan kesatuan Melayu
seluruh TanahMelayu bagi
menghalang pencabulan Inggeris dan menentang Malayan Union. Pada 23Januari
1946, Dato’ Onn Jaafar telah menulis surat kepada Utusan Melayu menyeru
orangMelayu mengadakan kongres
dan menubuhkan United
Malays Organization (U.M.O.)sebagai pertubuhan menentang Malayan
Union. Dato Onn kemudiannya telah menubuhkanKongres Melayu Se-Malaya
untuk menyatukan orang Melayu
bagi menentang MalayanUnion. Beliau
telah dilantik sebagai Pengerusi Kongres secara sebulat suara. Kongres initelah
diadakan pada 1 Mac 1946 hingga 3 Mac
1946. Ia telah dihadiri oleh 41 buahpertubuhan Melayu.
Antara persetujuan yang telah
dicapai oleh Kongres tersebut ialahmemulaukan Malayan Union dan berkabung
selama tujuh hari dengan memakai songkokyang mempunyai jalur putih. Dato Onn
telah memulakan langkah penyatuan Melayu dengantertubuhnya UMNO untuk menentang
Malayan Union. Beberapa persidangan dan kongrestelah diadakan dan di Kongres
Melayu di Johor Bahru pada 11 Mei 1946, UMNO denganrasminya telah
ditubuhkan. Dato’ Onn
telah dilantik menjadi
Yang DiPertua. MelaluiUMNO, beliau menyusun strategi dan
aktiviti menentang Malayan Union sehinggga Inggeristerpaksa membubarkannya pada
1 Februari 1948 dan digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu.
Penubuhan UMNO
Proses
Kemerdekaan bermula apabila Dato’ Onn Jaafar (yang menubuhkan Persatuan Melayu
Semenajung Johor pada 3 Januari 1946) berjaya mengumpulkan orang-orang Melayu
(yang telahpun menunjukkan ketidak-puasan hati apabila kertas putih Malayan
Union 6274, yang diluluskan oleh House of Lords, Westminster telah disiarkan
dalam Utusan Melayu, 24 Januari 1946) untuk bersatu teguh sebagai entiti
politik Melayu yang kuat. UMNO yang ditubuhkan secara prinsipnya pada 1 Mac
1946 setelah pelbagai persatuan-persatuan Melayu seluruh Tanah Melayu diwakili
dan datang bersidang dan meluahkan pendapat ke atas isu-isu berkenaan. UMNO
berjaya ditubuhkan secara rasmi, setelah yang diberi naungan DYMM Sultan Sir
Ibrahim Almahrum Sultan Seri Maharaja Abu Bakar, Sultan Johor pada 11 Mei 1946
di Istana Besar, Johor Bahru. Objektif asalnya ialah untuk menolak Malayan
Union dengan mengesa Raja-Raja Melayu yang pada masa itu sudahpun
menandatangani Perjanjian MacMichael, dimana British berjaya mendapatkan
‘persetujuan’ seorang demi seorang Raja-Raja Melayu keatas cadangan Malayan
Union bermula dari 20 Oktober 1945 sehingga 21 Disember 1946, walaupun ramai
baginda Raja-Raja sebenar tidak setuju dengan cadangan Malayan Union ini. Namun
pemerintah BMA menggunakan ‘ugutan’ seperti mendakwa Raja-Raja Melayu yang
enggan bersetuju dan menandatangani Perjanjian MacMichael ini akan didakwa
bekerjasama dengan pihak Tentera Jepun dan diturunkan dari takhta.
Objektif
utama UMNO semasa penubuhanya agar Malayan Union yang diisytiharkan pada 1
April 1946 itu ditolak dan gagalkan. Ini kerana Malayan Union mengambil kuasa
dan juriduksi sepenuhnya Raja-Raja Melayu (kecuali hal ehwal agama Islam dan
adat resam Melayu), proses pemberian kerakyatan yang begitu longgar dan
orang-orang Melayu hilang taraf sebagai pribumi selamanya. Dato’ Onn Jaafar
telah dilantik menjadi Presiden UMNO yang pertama dari 1946 hingga 1951. Usaha
Dato’ Onn seawal Januari 1946 mengumpulkan orang-orang Melayu untuk menentang
cadangan Malayan Union mencetus gerakan politik di kalangan rakyat negara ini
yang kemudian berjaya mencapai kemerdekaan tiga belas tahun kemudian. Setelah
UMNO berjaya ditubuhkan, Dato’ Onn mengetuai orang-orang Melayu dan bermulalah
gerakan politik orang-orang Melayu yang didukung sebilangan besar keturunan
Melayu sehingga hari ini. Dato’ Onn telah berjasa menentang dan mengbuburkan
Malayan Union.
Kebangkitan
perasaan tidak puas hati orang-orang Melayu diterajui Dato’ Onn yang berjaya bermulakan perhimpunan
di Batu Pahat pada 10 Februari 1946. Setelah UMNO ditubuhkan, Dato’ Onn berjaya
mengesa Raja-Raja Melayu untuk memulaukan majlis perlantikan Sir Edward Gent
sebagai Gabenor Malayan Union pertama dan ini adalah tindakan signifikan kerana
pihak Whitehall mula memberikan perhatian serius kepada isu ini. Signifikan
moral penubuhan UMNO dan kejayaan menafikan Malayan Union dari diteruskan
merupakan kali pertama sekalian hamba rakyat di kalangan orang-orang Melayu
mengambil peranan penting dalam proses politik, yang selama ini merupakan
peranan, hak dan kuasa mutlak dan eksklusif golongan keluarga DiRaja dan
bangsawan sepenuhnya. Ini juga permulaan proses ‘demokrasi’ di Tanah Melayu, di
mana sekalian hamba rakyat kemudianya mempunyai hak dan kuasa menentukan masa
depan mereka.
Penubuhan Persekutuan Tanah Melayu
1948
Raja-raja dan rakyat Melayu telah menentang habis-habisan Malayan Union
sehingga British bersetuju untuk membubarkan Malayan Union. Perundingan itu
akhirnya telah melahirkan Persekutuan
Tanah Melayu yang berpelembagaan pada 1 Feb 1948 bagi menggantikan Malayan
union. Penubuhan ini adalah kejayaan penting orang Melayu dalam mendapatkan
semula kedudukan politik dan maruah mereka di Tanah Melayu. Antara
artikel-artikel penting dari Perjanjian Persekutuan itu ialah perwujudan Majlis
Raja-Raja Melayu, yang berhak membincangkan soal-soal dasar Persekutuan Talayuh
Melayu seperti mengenai kemasukan dan kerakyatan orang-orang dagang, rang
undang berkenaan negeri-negeri Melayu dan perkara- perkara yang termaktub dalam
Perjanjian Persekutuan itu.
Perjuangan dan Perkembangan UMNO
Apabila
UMNO sendiri sebagai wadah dan tunggak utama, perjuangan utama orang-orang
Melayu mengalami proses pengalihan tampuk Kepimpinan setelah Dato’ Onn Jaafar
sebagai Yang DiPertua (Presiden) meletakan jawatanya pada Ogos 1951, seorang
putera raja, Tunku Abdul Rahman Putra pula diangkat oleh orang-orang Melayu
untuk memimpin UMNO. Peralihan ini melihatkan slogan UMNO berubah dari “Hidup
Melayu” kepada “Merdeka”. Ini bermakna, orang-orang Melayu mula bergerak secara
serius untuk mencapai kemerdekaan Tanah Melayu dari Great Britain.
Pada
tahun 1951, Dato’ Onn mencadangkan keahlian UMNO dibuka kepada semua bangsa
bagi mengatasi masalah perkauman dalam politik. Cadangan ini telah dibantah
oleh ahli UMNO. Dato Onn telah meletakkan jawatan sebagai Presiden UMNO pada
tahun 1951. Perletakan jawatan Dato’ Onn ini merupakan satu kehilangan besar
kepada kepimpinan UMNO pada saat itu kerana orang Melayu masih berada di tahap
ketinggalan dalam semua bidang pada masa itu.
Dato’
Onn membawa konsep ‘bekerjasama’ dalam perjuangan politik dengan bukan Melayu
seawal 1951 namun tidak diterima ahli-ahli UMNO pada masa itu. Maka beliau
secara sukarela meninggalkan UMNO pada 28 Ogos 1951 dan menubuhkan Independent
Malayan Party (IMP) pada 16 September 1951 sebagai wadah perjuangan politik
tanpa kaum dan keturunan. IMP menempa kegagalan, terutama dalam Pilihanraya
Bandaran Kuala Lumpur 1952 dan beliau kemudian menubuhkan Parti Negara (PN)
pada Februari 1954. PN gagal memenagi sebarang kerusi dalam Piliharaya Umum
pertama 1955. Namun begitu, pada Pilihanraya Umum 1959, PM berjaya meraih satu
kerusi Parlimen dan empat kerusi Dewan Undangan Negeri. Dato’ Onn menjadi
‘Ketua Pembangkang’ dalam Dewan Rakyat dengan kemenangan ulung PN ini.
Idea
‘bekerjasama’ yang dipelupuri Dato’ Onn ini akhirnya dilaksanakan oleh penganti
beliau Almarhum Tunku Abdul Rahman Putra, apabila UMNO bekerjasama dan kemudian
‘berkongsi kuasa’ dengan MCA dan MIC, dibawah panji Parti Perikatan. Kejayaan
‘berkongsi kuasa’ ini menghasilkan mandat besar bagi Parti Perikatan pada
Pilihanraya Umum 1955 dan Tunku menggunakan ini sebagai ‘senjata utama’ dalam
rundingan Kemerdekaan dan ianya menunjukkan hasil pada 31 Ogos 1957.
Perjuangan Dato’ Onn Ke Arah
Kemerdekaan
Sumbangan
Dato’ Onn dalam perjuangan ke arah kemerdekaan negara pada hakikatnya tidak
boleh dinafikan. Meskipun ada suara-suara yang melabelkan beliau sebagai
pemecahbelah perpaduan UMNO dan pembunuh semangat kemerdekaan yang amat gairah
diperjuangkan oleh orang-orang Melayu, beliau tetap merupakan seorang tokoh
Melayu terulung yang mempunyai wawasan yang begitu jauh. Kemerderkaan hari ini
yang tercapai pada 31 Ogos 1957 meskipun tidak dianggap sebagai buah tangan
darinya, tetapi sebenarnya adalah merupakan hasil asas yang dibinanya. Asas dan
rangka kemerdekaan yang dilakar oleh Dato’Onn tetap menjadi ikon perintis jalan
kepada bangsa Melayu walaupun beliau tidak dianggap sebagai pemimpin Melayu
yang memperjuangkan kemerdekaan. Peranan mencapai Kemerdekaan yang dipelupuri
orang-orang Melayu semenjak pasca Perang Dunia kedua dan kemudian sudi dan
sanggup bertolak-ansur dan bekerjasama dengan kaum-kaum lain, terutama di bawah
prinsip ‘perkongsian kuasa’ perlu difahami, hargai dan hayati. Kejayaan kerana
peranan utama yang dimainkan penduduk majoriti Tanah Melayu ini adalah rujukan
utama di mana Negara ini bermula. Ini adalah proses mencapai Kemerdekaan
sebenarnya dan seluruh warga Malaysia wajar memahami, menghargai dan menghayati
proses disamping bersedia mengisi dan mempertahankan Kemerdekaan yang berjaya dicapai
itu, dengan seluruh semangat patriotisma.
Dato’
Onn Jaafar telah menyedarkan orang Melayu bahawa Malayan Union adalah satu
ancaman yang akan melenyapkan bangsa di tanah airnya sendiri. Pelaksanaan
Malayan Union menyebabkan negara ini terus diperintah secara langsung dari
United Kingdom dan kita kekal dijajah. Ia bermakna terhakisnya kuasa Raja-Raja
Melayu, lenyaplah kerajaan-kerajaan Melayu dan hilanglah identiti Melayu di
buminya sendiri. Setiap negeri-negeri Melayu, yang asalnya terdiri daripada kerajaan-kerajaan
Melayu dalam sistem pemerintahan Raja-Raja Melayu, dipecah perintah secara
berasingan oleh Inggeris. Kerakyatan terbuka kepada semua orang, tidak kira
siapa sahaja yang datang mahu bermastautin di negara ini. Hampir dua tahun
lamanya, Dato’ Onn berhadapan dengan Inggeris, memujuk Raja-Raja Melayu,
mengumpulkan kekuatan suara dan perpaduan orang Melayu untuk menggagalkan
Malayan Union. Gerakan mendesak Inggeris tanpa mengenal jemu dan penat lelah
itu, akhirnya membuahkan hasil apabila penjajah akur untuk menguburkan Malayan
Union selepas 21 bulan dilaksanakan dan menggantikannya dengan Persekutuan
Tanah Melayu.
Idea
kenegaraan Dato’ Onn diterima oleh Inggeris dalam merencanakan Perjanjian
Persekutuan Tanah Melayu 1948. Dalam proses menyediakan perjanjian itu, beliau
mengetuai pasukan orang Melayu memastikan Raja-Raja Melayu, agama Islam, bahasa
Melayu dan hak istimewa orang Melayu menjadi dasarnya. Idea ini menjadi teras
dalam perjuangan Umno dan orang Melayu, sekalipun beliau meninggalkan parti
dalam usaha mencari strategi lain pula untuk mendapatkan kemerdekaan. Beliau
menyedari bahawa Inggeris mahu melihat ada kerjasama antara kaum sebagai syarat
kemerdekaan, berikutan penentangan terhadap Malayan Union dan pembentukan
Persekutuan Tanah Melayu, tidak pun mendapat sokongan kaum lain. Dato’ Onn
memilih keluar dari UMNO apabila cadangannya membuka pintu parti kepada kaum
lain tidak dapat diterima oleh orang Melayu. Orang Melayu ketika itu berasa
ganjil dengan idea tersebut, tanpa dapat memahami ia bertujuan meletakkan semua
kaum di bawah satu naungan. Tapi, apabila akhirnya idea pakatan antara parti
dicetuskan melalui penubuhkan Perikatan, Dato’ Onn menubuhkan Parti Negara,
namun masa sudahpun beredar dan tidak mengizinkan beliau kembali ke arus
perdana.
Begitupun,
yang jelas ialah idea kenegaraan Dato’ Onn itu terus diwarisi dan diamalkan
oleh kepimpinan UMNO selepasnya. Ia menjadi petunjuk dan panduan dalam
pembentukan sebuah negara bangsa. Dari idea perjuangan itulah kita beroleh
pengiktirafan sempadan negara kita sendiri apabila mendapat kemerdekaan. Sebab
itu, Dato’ Onn tidak sehaluan dengan beberapa pemimpin politik sezamannya, yang
cenderung menerima konsep Indonesia Raya untuk mencapai kemerdekaan bersama
dengan negara jiran.
Pembentukan
negara bangsa menjadi lebih jelas apabila kita dipandu oleh Perlembagaan Negara
yang dimasyhurkan pada tahun 1957 sempena menempa kemerdekaan. Asas-Asas
Perlembagaan Persekutuan itu diambil bulat-bulat daripada Perjanjian
Persekutuan Tanah Melayu yang diusahakan oleh Dato’ Onn. Maka, terbelalah Raja Melayu, terpeliharalah
Agama Islam, diiktiraf kedudukan bahasa Melayu dan kekal hak-hak orang Melayu
dibuminya. Perkembangan kependudukan di Tanah Melayupun menjadi terkawal dengan
adanya peraturan kewarganegaraan. Kaum pendatang yang masuk beramai-ramai di
zaman penjajah, ditawarkan keistimewaan sebagai warganegara negara ini dan
dilindungi serta mempunyai suara di bawah sistem demokrasi. Ketiga-ketiga ciri
utama tadi iaitu kedaulatan sempadan negara, Perlembagaan Negara dan
kewarganegaraan adalah asas pembentukan negara bangsa, yang diasaskan
perjuangannya oleh Dato’ Onn. Inggeris menerima usaha tersebut dengan mengambil
kira faktor-faktor sejarah, tradisi, ekonomi dan sosial, yang sudah sekian lama
wujud di Semenanjung Tanah Melayu. Lantas ia berperanan menstabilkan sistem
politik negara.
Ø RUMUSAN
Dato’ Onn Jaafar telah gagal dalam perjuangan
politiknya. Asas tanggapan ini adalah kerana beliau memilih untuk tidak terus
memimpin Umno, dan kerananya tidak pula dapat memimpin negara sebagai Perdana
Menteri, sebagaimana penggantinya sebagai Yang Dipertua Umno, Tunku Abdul
Rahman. Namun, apakah perjuangan seseorang tokoh politik itu hanya wajar
dinilai sebagai berjaya apabila ia memegang tampuk kekuasaan negara? Walhal,
begitu ramai pemimpin muncul silih berganti, zaman-berzaman, mencurahkan bakti
perjuangan dalam sejarah panjang pembentukan negara kita, yang bebas lagi
merdeka ini.
Umno Johor mengangkat Dato’ Onn sebagai tokoh yang
perlu diberikan tempat yang sewajarnya sempena 60 tahun usia parti, kerana
baktinya sebagai pelopor perjuangan kemerdekaan. Dato’ Onn bukan teraju negara
apabila tanahair ini merdeka pada 1957, tetapi beliau meninggalkan pengaruh dan
pemikirannya sebagai warisan kepada bangsa.
Walaupun Dato’ Onn dalam sejarah politiknya keluar dari Umno, pernah menubuhkan
dua parti lain, menjadi pembangkang dalam dewan perwakilan, tetapi inti
perjuangannya terpahat dengan teguh. Laungan perjuangan Hidup Melayu yang
dicetuskannya, lebih 60 tahun lalu, tidak sekadar satu slogan, tetapi sarat
dengan isi perjuangan membela kedudukan Raja-Raja, agama, bahasa, kebudayaan,
pendidikan, ekonomi dan hak-hak istimewa orang Melayu.
